Maandag op kantoor... Bleeegh!!

Maandag op kantoor. Bleeegh!! Van 8.30 tot 17.45 uur op het kantoor zitten, vergaderen en weer achter de pc, terwijl ik facility management juist zo leuk vind vanwege de mogelijkheden rond te lopen door het hele gebouw, het kennen van de vele werknemers/ collega’s. Maar goed, start- up, dus eerst een fatsoenlijk persoonlijk stage plan (PSP), een plan van aanpak voor de komende periode schrijven en de organisatie leren kennen door deze te omschrijven en veel te praten.... Aan het eind van mijn stage moet ik drie verslagen afleveren;

- een persoonlijk stage plan

- een adviesrapport voor het bedrijf

- een stageverslag

Ik ga een beleid opzetten over ‘ the disposal of goods’, oftewel hoe ze alles wat niet meer gebruikt wordt, kapot/ beschadigd of anderzijds weg moet, op een efficiente manier kunnen opslaan en uiteindelijk verwijderen. Op het moment hebben ze een hele vleugel leeg staan, waar al 12 jaar alles maar neer wordt gezet. Met dit beleid moet het mogelijk worden dit gebouw en ook andere locaties in Japan en Korea, op de juiste manier kunnen leeghalen en ervoor kunnen zorgen dat het niet weer zomaar neergezet wordt.

Ook ga ik werken aan een Quality Management System, een kwaliteits systeem dat al wel geintroduceerd is in APAC (short for Asian Pacific; Australie, India, Taiwan etc) maar ze hier nog hun twijfels bij hebben. Ik ga kijken naar de voor- en nadelen van het systeem en de toepassingsmogelijkheden in Japan en Korea.

Gelukkig doe ik naast al dat werk nog leuke dingen in het weekend. Als ik niet ziek ben, zoals zaterdag. Zondag wel lekker Tokyo ingegaan met Ferdi. Yoyogi park! Eigenlijk moet je het zien, heb dan ook wat filmpjes en foto’s gemaakt. Geweldig! Allemaal muzikale mensen die hopen ontdekt te worden, ze slepen hele drumstellen mee, de rock a billy’s (bekend van try before you die) fohn en haarlak en weer andere trommels. Van afschuwelijk vals zingende meiden tot supergave rock/ reggea bandjes.

Ik zou zeggen; check it out!

Harajuku girls en Lolita's

Vandaag ben ik naar de wijk Omote- sando geweest, dat bekend staat om de ‘ hippe’ jongeren en voornamelijk om het gedeelte ‘harakuju’ waar de harajuku girls, Lolita's en Goth- girls (bekend geworden van Gwen Setfani) in grote getale rond lopen. Toen ik het treinstation uitliep was het gelijk een enorme drukte, was misschien niet zo verstandig hierheen te gaan op een nationale feestdag :-) Ik kijk mijn ogen uit. Van grappige tot blote outfits en van stoere cowboys tot gozers in rokken. Door de drukte heen, toch maar de zijstraatjes in. Hier ontdek ik geweldig leuke vintage winkeltjes, met koopjes! Een stuk goedkoper dan de vintage in NL. Verder veel amerikaanse stijlen, er zit zelfs een ‘rock ‘n roll museum’ tussen met een levensgroot beeld van Elvis Presley. Waarnaast weer een kinky lingeriezaak zit.

Uiteindelijk kom ik op een verdieping terecht met allemaal Lolita, Harajuku en goth outfits. Geweldig! Ik kan het niet laten en voor ik het weet heb ik mijn handen vol… Toch maar eentje uitzoeken dan… Zie foto!

Tijd voor een japanse hap! No card! Oh lekker is dat… Heb ik enorm lang naar een pinautomaat moeten zoeken die mastercard accepteerd. Als laatst bij 7/ 11 geslaagd! En hier in de buurt wat japanse noodles gegeten.

Vermoeid van de dag shoppen en mensen kijken ga ik weer naar huis met de TX. Het is hier altijd erg stil, het is ook niet toegestaan om te bellen hier. Zodra iedereen zit (of staat) dutten ze in, een grappig gezicht, een echte slaaptrein… niet echt boeiend en heb moeite om mijn ogen open te houden.

Een aardbeving als wekker en een dagje Tokyo.

Van die typhpoon niks gemerkt, jammer! Maar goed, vanochtend werd ik wakker van een kleine aardbeving! Dat was wel even schrikken. Ik was te lui om mijn bed uit te gaan, maar na een paar minuten was het ook weer over, lekker uitgeslapen dus, na gister een dagje Tokyo te hebben gedaan.

Een lekker lang weekend! Dinsdag is er een of andere feestdag, dus maandag ook vrij.

Gister ben ik met Ferdi naar Shinjuku en Maranouchi (wijken in Tokyo) geweest. We zijn begonnen bij de Goverment Towers, twee verbonden torens, een ontwerp gebaseerd op de Notre Dame. Bovenin deze torens zijn uitkijkposten over heel Tokyo, na dit bezocht te hebben met Omori- san vorige week, opherhaling met Ferdi. Het blijft een geweldig zicht, Tokyo.

We vervolgen onze weg naar Shinjuku park met een mini- waterval vernoemd naar de Niagra Falls. In dit park lijkt een heel tentenkamp te staan van blauw zeil, er hangt was en liggen daklozen mensen tussen de beelden en kunst. Een enorm contrast en zeker een bizar gezicht.

Tijd voor lunch. Verse jus d’ orange en groentesoep met rijst bij Denny’ s, een keten die je overal ziet. Het fruit smaakt hier totaal anders dan in Nederland, het is veel zoeter, het is een smaakexplosie in je mond. Waarschijnlijk omdat er in deze regio veel verbouwd wordt en het niet van zover hoeft te komen. Lokaal fruit is qua prijs te doen hoewel geimporteerde stukken mega duur zijn. Ook hebben zee en sort mega- lychee’s (zie foto), die moet ik nog proberen.

We lopen door de drukke straten naar Tokyo station, ontwerp gebaseerd op Amsterdam Centraal. Net als in Amsterdam is het een enorme bouwput, ze gaan het slopen.

Het station ligt in Maranouchi, een van oorsprong kantorenwijk dat is uitgegroeid tot centrum van dure merken als; Armani, Calvin Klein, Louis Vuitton etc. Op het moment is er een expositie van koeienstandbeelden, die een aantal jaren geleden ook in Arnhem in het Sonsbeekpark stonden. Ter gelegenheid van deze expositie hebben ze er vandaag ook maar wat kalfjes neergezet, recht voor Harrods.

Langs de designer stores naar het Imperial Palace park. Hier is de residentie van de keizerlijke familie, een enorme, groene lap grond is afgezet en ontoegankelijk voor het publiek, alleen de ‘ outer gardens’ waar echter weinig te zien is. We lopen snel verder en komen bij de grens van Maranouchi en Ginza, hier is ergens een geweldig sushi tentje, waar ik ook eerder met Omori- san ben geweest.

Een biertje, lekker eten en naar Segafredo’s voor koffie. Mezzo mezzo en espresso!

Het is alweer laat en we nemen afscheid, ik haal nog snel even een (draadloos, net iets voor jou mam!) strijkijzer. Om 23.30 uur ben ik na een lange dag weer thuis.

Typhoon - stilte voor de storm

Gister was het al een redelijk rustig dagje, ik ben me inmiddels aan het orienteren op de opdrachten, er zijn verschillende mogelijkheden. Omori- san heeft me verteld waar de prioriteiten liggen, dus ben aan het kijken wat het meest aan de eisen van school voldoet. Eind volgende week zal ik een definitieve opdracht kunnen beschrijven.

Ook vertelde Tsukane, de security manager, gister dat er een typhoon vanuit het oosten over Japan komt. Beter niet op de fiets! Rond 15.00 uur (APAC, Asian/ Pacific- time, 08.00 uur NL tijd) zal deze in Tokyo/ Tsukuba aankomen.

Op het moment is het nog rustig buiten, rond de 23 gradenende vogeltjes fluiten, heerlijk weertje om te fietsen. De wind waait al flink door de ondergrondse hal van de Tsukuba Express (TX). Het is een gemiddelde typhoon, rond windkracht 6/7,nog even afwachten. Maar het zal niet al te heftig zijn. Mocht het erg hard gaan, wordt al het openbaar vervoer stilgelegd, maatregelen zijn genomen en vergaderingen bij voorbaat afgezegd.

Toch wel enigszins exciting, mijn eerste typhoon :-) Ik houd jullie op de hoogte!

Bedankt voor de vele reacties!

Bedankt voor alle reacties, het is heerlijk wat te horen!

Kus,
Lisa

Eerste werkweek

dag 1, dinsdag

Tot mijn verbazing telefoon uit Nederland! Mama, die een special abbonnement voor naar het buitenland bellen heft afgesloten, he verdorie :-P, nee grapje mam, vind het heel fijn. De Japanners zijn redelijk afstandelijk en hebben bijna geen lichamelijk contact, het handenschudden is hier al niet van toepassing, hoewel bij het Amerikaanse bedrijf mij af en toe een hartelijke hand wordt toegestoken, heb ik toch wel behoefte aan een knuffel.

Tomoko haalt mij op bij het appartement rond een uurtje of 8. Het kantoor is ingericht met cubicles, hokjeskantoren dat wij in Nederland al niet meer kennen sinds de jaren 80. De facility, of eigenlijk CS (coorparate services), afdeling hebben de hokjes weggehaald en een open ruimte gecreerd, wat de communicatie bevordert. Ik maak kennis met degene die ik nog niet heb ontmoet en bekijk de agenda. Volgepland met 1:1 vergaderingen met alle leden van CS, die mij hierin vertellen wie ze zijn en wat ze doen. Begin gelijk een crashcourse in het beleid van Intel en de mission statement/ vision van CS. Ze hechten hier veel waarde aan de coorparate structures en krijg 10 verscillende organigrammen voorgeschoteld. Geen wonder date en van de doelen is ‘ Kill bureaucracy' . Gelijk een enorme berg info. 10.30 en eindelijk arriveert de laptop! Al mijn verhalen uit typen en mijn mail checken. Kan niet wachten vanavond het internet thuis aan te sluiten. Op naar de volgende meeting, daarna lunch en een sigaretje roken in de rookruimte, zulke mooie faciliteiten kom je in NL niet etgen voor rokers; open glazen deuren tot de grond, omgeven door groen waar je de vogeltjes hoort fluiten.

Nog een vergadering en om 14.00 wordt ik rondgeleid door het gebouw en krijg ook de onderhouds systemen te zien.

Tegen een uurtje of 4 ben ik al afgepeigerd. Nog een 1:1 voor Tomoko en ik naar het home center vertrekken om nog wat inkopen te doen. Een matras, nou ja als je het zo kan noemen zo dun, om de japanse futon (eigenlijk een deken op de grond) te vervangen. Mooi stapelmateriaal iig. Een rijstkoker en weer even langs de fresh foods market.

Eenmaal thuis ben ik kapot maar wil graag mijn rijstkoker en het internet proberen, wat uiteraard niet lukt, leuk Japans!

Ik kook wat soep, eet een tosti, ruim mn spullen op en duik mijn bed in. Helaas duurt het uren voordat ik slap vat. De krekels en vogels hier lijken een harder volume te hebben dan in Deventer, of misschien zijn het er gewoon erg veel...

Dag 2, woensdag

Vroeg opstaan, nou ja, te laat opstaan en enorm haasten eerder gezegd. Ik haal net de trein en de aansluitende shuttle bus naar kantoor. Een volle inbox met bijna 50 berichten, vergaderverzoeken en documenten die ik door moet lezen. Ho, tijd voor een 1:1, een update over wat de plannen zijn deze stage. Er zijn veel knelpunten die ze graag behandeld zien; ‘ maybe you could do some of this and that, oh this is a nice thing to do!' Hooo stop! Graag een strategische opdracht en ik wil er ook nog wel wat naast doen, een klein projectje om in te werken de komende tijd. Niet teveel maar toch van alles wat.

Bovendien is het heerlijk om je kritische blik over de organisatie en de acties te laten gaan om feedback te geven en punten van verbetering, toch een echte fm' er. Dat is waar ook enorme behoefte aan is, de meeste werknemers zitten al jaren in het bedrijf en hebben een ietwat ‘clouded view' .

Op naar de volgende 1:1, vergadering in en uit. Te laat voor lunch, dus we mogen het meenemen de vergadering in. Het voelt als rennen en vliegen en steeds wannえer ik tussendoor wat tijd vind om mijn half uitgetypte verhalen verder uit tewerken en te plaatsen、 moet ik alweer gaan. De kantine is een grote open ruimte, die ruikt naar een mengelsmoes van de natuurwinkel en de keuken op Noverosa. Het is misschien ook geen wonder dat je hier heerlijke, voedzame vegetarische gerechten kan krijgen en ook nog tegen een superlage prijs.

Ondanks de ditmaal engelse handleiding lukt het internet nog steeds niet, misschien omdat ik zo'n techneut ben :-) maar goed、ze moeten me dan toch maar komen helpen.

Ben blij dat de dag er weer op zit en ik wat rust kan nemen. I'll keep you posted on this weeks work, volgende week zal ik jullie niet elke dag meer vervelen!

Sayoonara!

Tokyo en japanse keuken

Dag twee 13-09

Zaterdag heb ik een dagje vrij. Tijd om de buurt te verkennen. Helaas zit uitslapen er niet in, om 09.00 uur word ik wakker gebeld door de manager, Omori, voor de plannen van zondag, we gaan naar Tokyo. De rest van de dag doe ik wat boodschappen en loop een paar uur rond, langs een begraafplaats en door een park. Ik geniet van het zonnetje en de 30 graden.

Dag drie 14-09

Mijn fiets wordt bezorgd! Heb zin om er gelijk op te springen maar Omori en zijn vrouw zijn er om me meet e nemen naar Tokyo. Eerst gaan we naar een ‘ farmers market' in de buurt waar boeren uit de omgeving hun (biologische) producten brengen. Super! Al die heerlijke verse groenten en bio- producten, bovendien het enige bruin brood in de regio. We doen een aantal inkopen. Hiernaast bevindt zich een van de oudste gebouwen, een houten watermolen met een prachtige tuin met vijver. We eten Japanse noedels, te dippen in een soep, tempura (iets gepandeerde, kort gefrituurde groenten) Heerlijk!

Er word teen waterachtige substantie bij gedronken, het is een voedzaam drankje, vloeistof dat vrijkomt bij het maken van sojasaus, uit de bonen. Ook drinken Tomoko T. (de vrouw van Omori) en ik een fles bier leeg, en het is nog niet eens 12 uur!

Over het feit dat ze mij ruim alcohol schenken ben ik net zo verbaasd als over de slechte grens controle.

We vervolgen onze weg naar Tokyo, hier bezoeken we de Senjo Ji, een boeddhistische tempel met ernaast een pagoda van 5 verdiepingen. Rond deze tempel is een enorme toeristenindustrie ontstaan, sinds een aantal eeuwen zijn koophandelaren hieractief vanwege de vele bezoekers. Wij vinden onze weg door de meer rustige, locale straatjes.

Volgende punt op het programma is een uitkijk over de stad, deze bevind zich op de 45e etage van een overheidsgebouw. Er hangt een mist van smog en het warme weer, wanneer het helder is zou je hier Mt. Fuji zien, de winter is hier het beste voor. Het is een indrukwekkend uitzicht, met tennisbanen, zwembaden en helikopterlandpunten op de toppen van daken.

Sushi! Ik word meegenomen naar een sushi restuarantje onder de treinbaan, waar schijnbaar alle goede eettentjes zijn te vinden. Het is populair en er staat zelfs een wachtrij, wij staan gelukkig vooraan.

Het is enorm wennen maar zulke verse vis vindt je in Nl. niet. De soep met pudding structuur krijg ik nauwelijks weg en de miso soep is ook nog wennen, wederom geserveerd met een ruime hoeveelheid bier. Doe mij maar tempura. Wel een lekker bolletje ijs achteraf om de smaak wat neutraliseren.

Aankomst, eerste dag en appartement

12-09

Na deze bizar slechte controle is het zover, ik ontmoet Tomoko, mijn begleidster staat met een bordje ‘ Ms de Koning' bij de uitgang. Eindelijk! We maken van harte kennis en stappen in een blitse rode auto waarvan de achterdeuren naar rechts openen, van het merk ben ik niet zeker.

Ik val in slaap en wanneer we bijna in Tsukuba, mijn woon en werkplaats, zijn aangekomen word ik wakker en zie een redelijk groene omgeving hoewel het erg droog is vanwege de lange zomers hier.

Het appartement!

Op de 1e en hoogste verdieping. De deur gaat open met een plat ovalen plaatje dat als sleutel dient. Een gangetje waar aan de rechterkant een toilet is en iets verder een keuken en daarvanaf is de wasmachine en de badkamer. De woonruimte is ca. 10m2, licht door het grote raam.. Er is een ruime inbouwkast, tafeltje en twee stoeltjes, airco en een tv op een tafeltje aanwezig. Een metalen semi- vaste trap leidt naar het slaapgedeelte, het is een sort hoogslaper idée dat de ruimte boven de gang, keuken en toilet beslaat met aan de achterkant ramen.

Eerste dag

Een snelle douche terwijl Tomoko een lijstje maakt van alle spullen die ingeslagen moeten worden. Vervolgens naar het stadhuis voor een japanse ID- kaart, naar de bank om een rekening te openen. Veel Japanse formulieren invullen, voor het eerst mijn naam in het japans schrijven. Ook krijg ik een stempel met naam die als handtekening fungeert. Na deze formaliteiten nuttigen we een late lunch bij een Italiaan. Inmidels is het bijna 17.00 uur en gaan we naar het kantoor om kennis te maken. Hier wordt ik hartelijk en opgelucht ontvangen, ze hebben er lang naar toegwerkt om mij hier te krijgen. De eerste stagiaire, een fenomeen wat het Japanse schoolsysteem niet kent.

Na snel een mailtje naar huis te hebben gestuurd gaan Tomoko en ik verder naar een ‘ home center' waar we van alles en nog wat halen; van een fiets tot shampoo en pannen. Een hele huisraad, op naar de supermarkt waar ik me gelukkig behoorlijk wegwijs kan maken tussen alle producten, gewoon de verse zichtbare spullen. Sojamelk en cornflakes :-), aardappels, uien en gember voor de hutspot (hoe slecht), rijst kruiden, verse groenten en shrooms voor de japanse cuisine en tenslotte italiaanse producten.

22.00 Eindelijk terug in het appartement. Tomoko stelt voor om te helpen uitpakken en uit eten te gaan. Ik bedank haar meermaals en zeg dat he toke is en ik me verder wel red. Ik wil het niet op mijn geweten hebben haar hier nog langer op te houden, ze ziet haar man twee keer per maand, hij woont en werkt in Kyoto, een paar honder km hiervandaan. Gelukkig neemt ze het goed op en na een drankje vertrekt ze.

Uitpakken, inrichten, om 12 uur lig ik na een lange dag eindelijk in bed.